بارفرابر در سمت کارکیا (AS PRINCIPAL)

بارفرابر در سمت کارکیا (AS PRINCIPAL)

بارفرابر می‌تواند در دو موقعیت و مقام فعالیت نماید و مسئولیت‌ها و وظایف در هر یک از این دو موقعیت به نحوی متفاوت خواهد بود، همانطور که در “شرایط عمومی صنفی” نیز مشخص شده است. اما نکته مهم این است که فعالیت بارفرابر به طور کلی خدماتی ارائه می‌دهد و کیفیت و نوع ارائه شده‌ی خدمات براساس آن ارزیابی می‌شود، سپس مبتنی بر این ارزیابی، ارزش خدماتی که ارائه شده یا به فروش رفته است مشخص می‌شود.

همانطور که قبلاً اشاره شد، بارفرابر به تدریج در طی تاریخ نقش عمده و اصلی‌تری را اتخاذ کرده و در سمت کارکیا (AS PRINCIPAL) تصدی امور مذکور را بر عهده گرفته است. در نقش کارکیا، بارفرابر با صدور سند حمل (بارنامه)، مسئولیت کلیه عملیات و فرآیند حمل و نقل را بر عهده می‌گیرد و همچنین مسئولیت اشخاص و پیمانکارانی را که برای اجرای حمل و نقل استفاده می‌کند، به عنوان شخص ثالث را بر عهده می‌گیرد. به عبارت دیگر، مسئولیت این اشخاص ثالث را بر عهده می‌گیرد. برای مثال، در سال ۱۹۸۴، انجمن فورواردرهای بریتانیا (BIFF) نقش جدید بارفرابران را تأیید کرد و معیارهای صنفی جدیدی را برای آن‌ها به عنوان متصدیان حمل مرکب تعیین کرد.

که برای آنان بعنوان متصدیان حمل مرکب تعیین وظیفه نموده و «نقش قدیمی و سنتی خود مبنی بر دست به دست کردن اوراق و اسناد را رها کنند و با تأمین پوشش بیمهای مناسب برای پذیرفته شدن و یا عضویت انجمن احراز شایستگی و صلاحیت نمایند» بارفرابر درسمت کارکیا ، بعنوان حمل کننده (AS CARRIER) قبول مسئولیت می‌کند.

بارفرابر در قرن بیست و یکم

در سالهای اخیر، بارفرابران نقش گسترده‌تر و عملیات جامع‌تری را به عهده گرفته‌اند، زیرا حمل و نقل چندوجهی و استفاده از انواع مختلف وسایل حمل و نقل اهمیت بیشتری پیدا کرده است. پیچیدگی و تنوع در عملیات حمل و نقل چند وجهی باعث شده تا صاحبان کالا از اینکه خودشان با عوامل مختلف حمل و نقل از جمله حمل و نقل دریایی، زمینی و هوایی در تعامل باشند یا در مواجهه با مشکلات یا خسارت‌های ممکن در حین حمل و نقل، به صورت شخصی با این عوامل ارتباط برقرار کنند، منصرف شده‌اند.

به جای اینکه خودشان با این عوامل تعامل داشته باشند، اکنون ترجیح می‌دهند با یک شخص به توافق برسند و کلیه عملیات حمل و نقل و خدمات مرتبط را به او واگذار کنند و از او درخواست مسئولیت‌پذیری کنند.

در چنین حالتی است که بارفرابر با صدور سند حمل مرکب خود، به عنوان حمل کننده قبول مسئولیت می‌نماید. بارفرابر با قبول این نقش و مسئولیت بایستی توجه داشته باشد که متقابلاً از خدمات عوامل و نمایندگان قابل اتکاء و مسئولیت پذیر استفاده نموده و در عین حال مسئولیت‌های خود را با تأمین پوشش‌های لازم، بیمه نماید. در صورت بروز حادثه و خسارت، او باید در برابر مشتری خود جوابگو باشد ولی متقابلاً حق رجوع به عواملی که در اختیار گرفته را دارد.

در حالتی که بارفرابر در مقام و موقعیت حمل کننده انجام وظیفه می‌کند، بایستی توجه داشته باشد که در برابر مشتری و کارفرمای خود از همان مفاد و شرایطی استفاده نموده و برخوردار باشد که حمل کنندگان واقعی یا ACTUAL CARRIERS در برابر شخص وی برخوردار خواهند شد.

تعریف حمل کننده در مقررات هامبورگ

در مقررات هامبورگ حمل کننده چنین تعریف شده است:

-حمل کننده عام: شخصی است که قرارداد حمل کالا با او و یا به نام او منعقد گردیده است

-حمل کننده واقعی: شخصی است که انجام تمام یا قسمتی از عملیات حمل کالا توسط فرستنده به او واگذار گردیده و شامل هر شخصی است که آن را انجام دهد

منظور ازاین تعاریف روشن کردن این نکته است که بارفرابر با انعقاد قرارداد حمل مسئولیت آن‌را می‌پذیرد ولی می‌تواند اجرا و انجام عمل حمل را متقابلاً به عامل حمل واقعی بسپارد. دراین حالت بارفرابر در قبال مشتری و عامل اجرائی حمل در مقابل بارفرابر مسئول خواهدبود. به عبارت دیگر حمل کننده در واقع تنها شخصی که عمل حمل کالا را انجام میدهد نیست، بلکه به کسی که قرارداد حمل را امضاء می‌کند اتلاق میشود، اعم ازاینکه شخص خود دارای وسیله نقلیه لازم باشد و یا آن را در اختیار یا تحت پوشش بگیرد. هرگاه بارفرابر درعین تصدى حمل (بارفرابری) خود با وسایل تحت اختیار عملیات حمل را انجام دهد (PERFORMING CARRIER) نامیده می‌شود.