یک پنجم کشتی‌های جدید تا سال ۲۰۳۰ از سوخت متانول استفاده می‌کنند
گزارش جدید لویدز لیست نشان می‌دهد که تولید متانول سبز به سطح پایینی محدود شده است، که می‌تواند به معنای قیمت بالا و موجودی محدود آن باشد. همچنین، نیاز مداوم به محاسبه چگونگی تراکم انرژی و زیست‌سنجی کربن می‌تواند فرآیندی زمان‌بر باشد.
بر‌اساس این گزارش، فنّاوری مورد نیاز برای استفاده از متانول به عنوان سوخت در کشتی‌ها «امکان‌پذیر، در دسترس و کامل» است. سازندگان موتورها، مدل‌های دوگانه سوز را در دسترس قرار داده‌اند و به طرز چشمگیری مالکان کشتی‌ها در سراسر دنیا به آن توجه نشان داده‌اند و علاقمند به آن هستند.
لویدز لیست اعلام کرده است که در حالی‌که آمادگی جامعه کمتر از آمادگی فنّاوری برای متانول است، اما این مطالعه نشان می‌دهد که این آمادگی در حال رشد است.
گزارش لویدز لیست به دستورالعمل ایمن‌سازی برای بانکرینگ ایمن این سوخت اشاره می‌کند و زمینه را برای الزامات ایمنی بین‌المللی در آینده فراهم کرده است. مقررات طبقه‌بندی برای طراحی و بازسازی کشتی‌های جدید به منظور اطمینان از برآورده شدن الزامات ایمنی وجود دارد تا نیاز‌های ایمنی موجود برای کشتی‌های با سوخت متانول تأمین شود.
با این حال، چندین مانع برای توسعه متانول به عنوان سوخت آینده، به ویژه در زمینه قیمت‌گذاری، قابلیت در دسترس بودن و محاسبه کربن وجود دارد. این گزارش تأکید می‌کند که به دلیل تولید محدود متانول سبز و عدم در دسترس بودن ممکن است به یک مشکل اساسی برای حمل و نقل دریایی قلمداد شود و کمبود تأمین باعث افزایش قیمت‌ها می‌شود. همچنین، عدم در دسترس بودن متانول ممکن است سبب ایجاد پرسش‌هایی در این مورد شود که آیا متانول تولید شده عنوان گواهی سبز را به معنای تضمین گاز‌های گلخانه‌ای به عنوان بخشی از ارزیابی چرخه زندگی دریافت می‌کند؟
نکته قابل تأمل در اینجا این است که بیشتر متانول‌هایی که در مقیاس بزرگ تولید می‌شوند، از گاز طبیعی استخراج می‌شوند و قابل تجدید نیستند. همچنین، تراکم انرژی پایین نیز یکی از مسائلی است که درباره متانول نگران‌کننده است.
بر‌اساس گزارش لویدز
این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که چگونه تراکم انرژی متانول در مقایسه با دیزل و روغن‌های سوخت فعلی می‌تواند مانعی برای استفاده گسترده از آن به عنوان سوخت دریایی باشد. برای مصارف خاص، کشتی‌ها به دو و نیم برابر متانول سبز نسبت به سوخت نفتی نیاز خواهند داشت.
با این حال، به گفته داگلاس رایت، مدیر خدمات مشاوره منطقه‌ای لویدز لیست در آسیا، زمان درخشش متانول به عنوان یک سوخت جایگزین در حملونقل دریایی مدت‌هاست به پایان رسیده است.
اگرچه هیچ سوخت واحدی وجود ندارد که بتواند برای کاهش دی‌اکسید کربن راه‌حل معجزه‌آسا باشد، اما در حال حاضر متانول پتانسیل تأثیرگذاری کلیدی را در آینده چند سوختی به عنوان بخشی از آرمان حملونقل دریایی برای کاهش دی‌اکسید کربن دارد. در صورت توسعه تجاری تولید متانول سبز و آبی در مقیاس بزرگ، احتمالاً این سوخت توسط صنعت حملونقل دریایی به طور گسترده پذیرفته خواهد شد. با این حال، ما نشانه‌های مثبتی را در رشد فنّاوری و آمادگی جامعه برای استفاده از متانول مشاهده می‌کنیم. گفتنی است؛ صنعت حملونقل تجربه حملونقل متانول به عنوان بار و استفاده از آن به عنوان سوخت را در دهه گذشته دارد.
