توسعه بنادر و لجستیک روسیه در خاور دور و قطب شمال؛ چشم‌انداز ۲۰۳۶
روسیه برنامه‌ای گسترده برای توسعه بنادر و زیرساخت‌های لجستیکی در خاور دور، قطب شمال و شمال غربی تصویب کرده است. این طرح با هدف تقویت روابط اقتصادی خارجی، افزایش ظرفیت صادرات و کاهش وابستگی به بنادر اروپایی طراحی شده و نشان‌دهنده تمرکز مسکو بر مسیرهای آسیایی و غرب آسیا است.
فاز نخست تا سال ۲۰۲۷
در مرحله اول، چند پروژه کلیدی برای افزایش توان عملیاتی بنادر و مدیریت جریان بار در نظر گرفته شده است:
سن پترزبورگ: راه‌اندازی پایانه کارخانه مکانیکی کشتی بالتیک با ظرفیت ۵ میلیون تن.
بندر سابتا، شبه جزیره یامال: ترمینال انتقال گاز مایع (LPG) و میعانات گازی با ظرفیت ۹.۷ میلیون تن
سرزمین پریمورسکی، بندر پوزیت: پایانه فله با ظرفیت ۱۰ میلیون تن و پایانه کانتینر با ظرفیت ۵۰۰ هزار TEU.
این پروژه‌ها پایه‌های یک شبکه لجستیکی مقاوم و متصل به اقتصاد آسیا و اقیانوسیه را شکل می‌دهند و تجارت دوجانبه را افزایش می‌دهند.
برنامه‌های ۲۰۲۸–۲۰۲۹
تا سال ۲۰۲۸، پنج پروژه مهم دیگر راه‌اندازی خواهد شد:
بندر وستوچنی: ترمینال زغال سنگ Coalstar با ظرفیت ۱۷ میلیون تن، افزایش صادرات به چین، کره جنوبی و ژاپن.
پوگ، چوکوتکا: پایانه چندمنظوره با ظرفیت ۱.۹۶ میلیون تن.
اوست-لوگا: پایانه تخصصی محموله‌های شیمیایی و کود با ظرفیت ۸ میلیون تن.
ولادی‌وستوک: پایانه کانتینری با ظرفیت ۳۲۲,۹۰۰ TEU.
پتروپاولوفسک-کامچاتسکی: پایانه با ظرفیت ۱۵ هزار تن برای پشتیبانی از تجارت داخلی و خارجی.
سال ۲۰۲۹ تمرکز ویژه بر خاور دور روسیه خواهد بود:
پایانه متالورژی پریمورسکی: ۲.۱ میلیون تن.
بندر الگا، وانینو: پایانه زغال سنگ با ظرفیت ۳۰ میلیون تن.
بندر دریایی آرورا: پایانه نفتی ۱۰ میلیون تن برای صادرات پایدار نفت به آسیا.
فاز دوم و توسعه تا ۲۰۳۶
سال ۲۰۳۰: فاز دوم ترمینال زغال سنگ آرورا با ظرفیت ۲۵ میلیون تن، پایانه چندمنظوره اوست-لوگا با ظرفیت ۲۴.۳ میلیون تن، پایانه غلات ویسوتسک با ظرفیت ۴ میلیون تن.
سال ۲۰۳۲: مجتمع LNG خلیج اورا، بندر مورمانسک با ظرفیت ۲۰.۴ میلیون تن، تقویت مسیرهای صادرات گاز به آسیا و اروپا و انعطاف‌پذیری انرژی.
سال ۲۰۳۶: پایانه نفتی دریایی خلیج اولیس، ولادی‌وستوک با ظرفیت ۵۵۰ هزار تن، تکمیل شبکه لجستیکی و تثبیت جایگاه پریموری به عنوان قطب تجارت جهانی انرژی.
این طرح شامل نوسازی گسترده تأسیسات موجود نیز می‌شود، از جمله:
ارتقاء پایانه «وانینوترانسوگول» در بندر وانینو (۲۰۲۹)
نوسازی پایانه زغال سنگ «دالتانسوگول» (۲۰۳۰)
بازسازی و ساخت مجتمع‌های آبی در نیژنی نووگورود و رودخانه دن، برای بهبود لجستیک داخلی و کاهش فشار بر مسیرهای ریلی و جاده‌ای.
اهمیت استراتژیک و مزایای اقتصادی
با توسعه این زیرساخت‌ها، روسیه:
ظرفیت عملیاتی بنادر خود را بیش از ۱۰۰ میلیون تن افزایش می‌دهد.
صادرات انرژی و کالاهای کشاورزی را به بازارهای آسیا و اقیانوسیه گسترش می‌دهد.
صنایع مرتبط مانند کشتی‌سازی، متالورژی و مهندسی حمل‌ونقل را تقویت می‌کند.
اشتغال مناطق ساحلی را افزایش و رشد اجتماعی-اقتصادی را تسریع می‌کند.
این برنامه به روسیه اجازه می‌دهد خودکفایی اقتصادی و انعطاف‌پذیری لجستیکی خود را در برابر تحریم‌ها و تغییرات ژئوپلیتیکی افزایش دهد و خاور دور و قطب شمال را به هاب‌های کلیدی تجارت جهانی تبدیل کند.
